Απόψε θα με υποστηρίξεις; (ευθυμογράφημα)
Τον ξέρω από το Δημοτικό. Ύστερα Γυμνάσιο, Λύκειο κ.λπ. Εν πάση περιπτώσει, τον ξέρω από τότε που φορούσε κοντά παντελόνια με τιράντες και πέδιλα με κάλτσες... μέχρι και σήμερα που φοράει στενή γραβατούλα (κηδείας) και ενισχυμένες σόλες για να δείχνει ψηλότερος (θέλει, γενικά, να είναι ψηλότερος). Τον θυμάμαι από τότε που παρακαλούσε να του περάσουμε το σκονάκι για ν' αντιγράψει τριγωνομετρία... μέχρι και σήμερα που -αχάραγα κάθε πρωί- με το που ανοίγω τον υπολογιστή μου, νάσου τον πρώτος και καλύτερος με το αίτημά του εκεί -στο Top Eleven- να ζητάει πόντους ηθικού...
Προχθές λοιπόν, είχα ένα κρίσιμο ματς για το Champions League μ' έναν που μου την καρφώνει γιατί δεν μ' αφήνει να σταυρώσω παίκτη για παίκτη στη δημοπρασία (δεν ξέρω γιατί, αλλά τον φαντάζομαι και οικονομημένο, οπότε το πράγμα αποκτάει και ταξική διάσταση) κι έτσι, κανένα 5ωρο πριν τον αγώνα, τηλεφωνώ στο "δικό" μου: "Δεν μου λες καλέ μου άνθρωπε", του κάνω, "απόψε θα μπεις να με υποστηρίξεις που παίζω με τον ...;". "Μμμ... τι ώρα παίζεις;". "Την ώρα που γ... οι γύφτοι παίζω...! Θα μπεις ή δεν θα μπεις ρε άνθρωπε ή θα αρχίσεις πάλι τα δικά σου...", "Α, άκου να σου πω", μου κάνει, "Εσύ σήμερα το πρωί το ξέρεις ότι ξέχασες να μου στείλεις ηθικό, το θυμάσαι ή δεν το θυμάσαι;"... Τι να πω... Είπα να πάω να τον πλακώσω σε τίποτα ξανάστροφες, αλλά μετά σκέφτηκα ότι είναι ικανός να μου ζητάει και σταυρουδάκια θεραπείας από πάνω!
