Πώς να χτίσω την ομάδα μου;
Σήμερα, θα σας παρουσιάσουμε μερικές σκέψεις σχετικές με το «χτίσμο» μιας ομάδας Top Eleven και θα χρησιμοποιήσουμε και κάποια συγκεκριμένα παραδείγματα από πραγματικές ομάδες που είναι μέλη της κατάταξης EFL για να εξηγήσουμε καλύτερα αυτό που θέλουμε να πούμε.
Στο real football, θα πρέπει να το έχετε ακούσει και εσείς, πολλοί είναι οι κόουτς που υποστηρίζουν την αρχή ότι «μια ομάδα χτίζεται ξεκινώντας από πίσω». Δίχως να χρειάζεται κάποιος να συμπαθεί την «ιταλική σχολή» όπως εγώ, νομίζω πως είναι απλό θέμα αριθμητικής… Αν είναι να βάλω ένα γκολ… καλό είναι να το βάλω για να κερδίσω και όχι για να ισοφαρίσω. Η λογική του «θα φάμε 3 αλλά εμείς θα βάλουμε 4» δεν είδα να οδήγησε τον Τόμας Σάαφ και τη Βέρντερ Βρέμης σε αποτελέσματα που θα μείνουν στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Αντιθέτως, είδα την Εθνική Ιταλίας να είναι η δεύτερη ομάδα σε κατακτήσεις Μουντιάλ. Πρώτο μέλημα λοιπόν είναι να χτίσουμε μια ομάδα που να μην δέχεται γκολ. Εδώ δεν θα σταθώ στην αυτονόητη σημασία ενός άριστου γκολκίπερ (τα παραδείγματα και από το real football είναι πάμπολλα, σκεφθείτε, για παράδειγμα τι θα ήταν η Εθνική Ιταλίας δίχως τα τεράστια ονόματα των Μπουφόν, Τζένγκα, Τζοφ, Αλμπερτόζι κ.λπ.), αλλά θέλω οπωσδήποτε να σταθώ στην παρουσία 2 πολύ καλών κεντρικών αμυντικών (DC) και μάλιστα αμφιπόδαρων ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν ποικιλία επιθετικών. Εξάλλου, όποιο σύστημα και να επιλέξετε να παίζετε… ε, δύο κεντρικούς αμυντικούς θα τους έχετε οπωσδήποτε. Εδώ θα κάνουμε ένα παράδειγμα και ας μας συγχωρήσει ο καλός «συνάδελφος» Giannis Papahlias (EFL 6) που με τον τωρινό ermis του διαθέτει τη χειρότερη άμυνα (37 γκολ παθητικό) από τους υπόλοιπους κορυφαίους της EFL, αλλά, ψαχουλεύοντας στο ρόστερ του, ανακαλύψαμε πως στην ιεραρχία ποιότητας των παικτών του ο πρώτος καλός DC βρίσκεται στην 7η θέση και ο δεύτερος στην 11η… και that’s all. Αντίθετα το Νο 2 της EFL Νasos Chamorusias, που προπορεύεται στη βαθμολογία σε σχέση με τους υπόλοιπους της EFL, διαθέτει μέσα στους έντεκα καλύτερους παίκτες του 4 DC (οι 3 μάλιστα στις 3 πρώτες θέσεις).
H παρουσία καλών αμυντικών εγγυάται το ότι η ομάδα δεν θα δέχεται γκολ; Όχι, βέβαια, και απόδειξη είναι και πάλι το γεγονός ότι η HOOLIGANS UTD του Chamorousias δεν είναι στο πρωτάθλημά της η ομάδα που έχει δεχτεί τα λιγότερα γκολ. Κι εδώ θα ξανασυναντήσουμε κάτι για το οποίο έχουμε ξαναμιλήσει: την ισορροπημένη ποιότητα. Τι είναι αυτό, θα μου πείτε. Κατά τη γνώμη μου είναι κάτι εξαιρετικά απλό αλλά καθοριστικά χρήσιμο: είναι η απάντηση στην ερώτηση «πόσοι από τους καλύτερους έντεκα που έχω στο ρόστερ μου χωράνε στο σύστημα που παίζω;”. Αν για παράδειγμα, στο ρόστερ μου μέσα στους πρώτους καλύτερους έντεκα, έχω 3 strikers αλλά εγώ παίζω ένα σύστημα με έναν stiker, σημαίνει πως αυτοεξουδετερώνομαι. Έτσι λοιπόν, όταν χτίζουμε μια ομάδα, ένα πράγμα που θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας είναι να υπάρχουν μέσα στους 11 καλύτερους παίκτες τουλάχιστον οι παίκτες που καλύπτουν τις θέσεις κλειδιά. Τώρα ας δούμε κατ’ αρχήν ποιες είναι οι θέσεις κλειδιά όποιο σύστημα και να παίζετε. Έτσι, μετά τον γκολκίπερ και τους 2 DC, θα πρέπει να υπάρχουν μέσα στους 11 καλύτερους και 2 ΜC και τουλάχιστον ένας ST. Ότι σύστημα και να παίζετε, θα τους χρειαστείτε. Αν προσέξατε, έχουμε ήδη οικοδομήσει τον βασικό κάθετο άξονα της ομάδας. Τώρα αν ένας από τους ΜC είναι και μπαλαδώρος και ο άλλος μαντουμαδώρος, τόσο το καλύτερο! Σημαίνει ότι ο ένας μπορεί να ενισχύει αποτελεσματικά την επιθετική λειτουργία και ο άλλος να ενισχύει αποτελεσματικά την αμυντική λειτουργία της ομάδας, με τα ανάλογα βελάκια αν χρειαστεί.
Έχοντας με αυτόν τον τρόπο προβλέψει τα βασικά του άξονα, θα πρέπει να δούμε τι γίνεται από τα πλάγια. Εδώ πια, ανοίγει κατά τη γνώμη μου η συζήτηση των προσωπικών επιλογών και του συστήματος που θα αποφασίσετε να παίζετε. Ενίσχυση στα πλάγια μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα: DL και DR ή DML και DMR ή ML και ΜR καθώς βέβαια και συνδυασμούς τους. Το με πόσους και με τι πλάγιους θα αποφασίσετε να μπολιάσετε την ομάδα σας, στην πραγματικότητα, είναι και αυτό που θα προσδιορίσει το «τακτικό πρόσωπο της ομάδας» και θα κρίνει το αν θα παίζετε από τα πλάγια, το κέντρο ή μικτά. Προφανώς, περί ορέξεως ουδείς λόγος, αλλά και πάλι θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η ισορροπία της ποιότητας, δηλαδή να αποφασίσετε τελικά ποιο σύστημα και ποιες παραλλαγές του θα παίζετε, ώστε μέσα στην καλύτερη 11άδα σας να υπάρχουν τα στελέχη που μπορούν να το εξυπηρετήσουν. Θυμηθείτε ότι το ιδανικό σύστημα είναι το σύστημα που μπορεί να «χρησιμοποιήσει» ΚΑΙ τους 11 καλύτερους που διαθέτετε ή όσο πιο πολλούς γίνεται εν πάση περιπτώσει.
Τώρα, απομένει μια ερώτηση, πρώτα οι παίκτες και μετά το σύστημα ή το αντίστροφο; Τι να σας πω… Η ιστορία του πραγματικού ποδοσφαίρου λέει ότι οι πραγματικά μεγάλες ομάδες αγοράζουν παίκτες που ταιριάζουν στη φιλοσοφία τους και δεν προσαρμόζουν τη φιλοσοφία τους στους παίκτες. Αυτό έχει αντίκρισμα στο Top Eleven; Η γνώμη μου είναι πως ναι, με την εξής έννοια: αν έχετε αποφασίσει μερικά συστήματα και ασχολείστε μόνο με αυτά, είναι πιο εύκολο, με το πέρασμα του χρόνου, να καταλαβαίνετε τι φταίει και να το διορθώνετε. Μειώνετε δηλαδή τις παραμέτρους που κάθε φορά πρέπει να αλλάζετε για να δείτε τι φταίει που η ομάδα σας δεν πάει καλά. Επίσης, με αυτόν τον τρόπο ξέρετε τι είδους παίκτες να αναζητάτε στην αγορά και να μην ξοδεύεστε για να αγοράσετε καλούς παίκτες που μετά δεν μπορείτε να τους χρησιμοποιήσετε αν δεν αλλάξετε εκ βάθρων την ομάδα σας… Επίσης, έχω την εντύπωση, ότι το παιχνίδι ευνοεί αυτούς που έχουν μια σταθερότητα σε μερικές «οικογένειες» συστημάτων και δεν «τσαλαβουτάνε» σε διαφορετικές φιλοσοφίες. Αλλά αυτό είναι μία εντύπωση… και καλό θα ήταν να την εμπλουτίσουμε και με τις δικές σας.
Γρ. Μ.
