Μπορείτε να κάνετε την ομάδα σας να παίζει σαν τη Μπαρτσελόνα;
Πολύ συχνά, "συνάδελφοι" στο Top Eleven χρησιμοποιούν την έκφραση "η ομάδα μου είναι Μπαρτσελόνα"... Πάντα αναρωτιόμουν τι θέλουν να πουν και αν αυτή η έκφραση σημαίνει κάτι περισσότερο απ' το ότι "η ομάδα παίζει καλά", "η ομάδα παίζει ωραία", "η ομάδα κερδίζει" κ.λπ κ.λπ. Έχοντάς το λοιπόν ακούσει τόσο συχνά, αναρωτιόμουν επίσης αν θα μπορούσε κανείς να εφαρμόσει στο Top Eleven το Τίκι-Τάκα και να παίζει ΠΡΑΓΜΑΤΙ σαν τη Μπαρτσελόνα...
Τι είναι όμως το Τίκι-Τάκα; Το Tiqui-Taca, στα ισπανικά απ' όπου και προέρχεται ο όρος, σημαίνει ένα στυλ παιχνιδιού που βασίζεται στην ύφανση ενός ιστού αράχνης καμωμένου από χαμηλές, κοντινές και ήρεμες πάσες , έτσι ώστε να πάρεις την κατοχή μπάλας όσο περισσότερο χρόνο μπορείς. Το βασικό λοιπόν σε αυτό το σύστημα είναι η διατήρηση της κατοχής της μπάλας κυρίως μέσα από οριζόντιες πάσες (δηλαδή παράλληλα ως προς τη γραμμή του τέρματος και όχι κάθετα), ενώ κάθετες πάσες γίνονται μόνο όταν βρεθεί χώρος ανάμεσα στις γραμμές του αντιπάλου, ο οποίος, όσο υπομένει το τίκι-τάκα, είναι υποχρεωμένος να αμύνεται για περισσότερο χρόνο, άρα είναι και πιθανότερο να κάνει το λάθος. Για να κλείσουμε εδώ το "θεωρητικό" κομμάτι (που όμως έχει ενδιαφέρον έτσι κι αλλιώς), θα πρέπει να πούμε πως ο όρος τίκι-τάκα χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά επισήμως από το διάσημο ισπανό ποδοσφαιρικό σχολιαστή Andres Montes στο Μουντιάλ του 2006. Βέβαια ο φίλαθλος κόσμος της Ισπανίας χρησιμοποιούσε ήδη αυτή την έκφραση για να αναφερθεί στο στιλ παιχνιδιού της Μπαρσελόνα. Ο πιο γνωστός μάνατζερ του Τίκι-Τάκα, εκτός βέβαια από το Γκουαρντιόλα, είναι ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε (με την εθνική Ισπανίας).
Θα μπορούσε λοιπόν κάποιος να εφαρμόσει στο Top Eleven το Τίκι-Τάκα; Ας προσπαθήσουμε να το δούμε: Κάποια στιγμή, ο Μπέπε Γκουαρντιόλα είχε πει: "μοναδικός επιθετικός της ομάδας, είναι ο χώρος"! Τι σήμαινε αυτό; Σήμαινε αυτό που, με τον πιο εμφατικό τρόπο εφάρμοσε ο Ντελ Μπόθκε με την Εθνική Ισπανίας στο τελευταίο Ευρωπαϊκό: κανείς στην επίθεση, 4-6-0! Ποδόσφαιρο δίχως φουνταριστούς κυνηγούς! Εδώ, δεν θα ήθελα να πω τι γνώμη μου για το αν προσωπικά μου αρέσει ή δεν μου αρέσει το Τίκι-Τάκα, αλλά απλώς να διερευνήσω αν μπορεί να εφαρμοστεί και πώς στο Top Eleven. Ωραία λοιπόν... Στήσαμε την ομάδα με 4 αμυντικούς και 6 μέσους. Με ποιον τρόπο όμως και τι τους αναθέτουμε να κάνουν; Εδώ θα πω ότι αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από το ποιος και πώς είναι παρατεταγμένος ο αντίπαλός σας. Αλλά, αν μείνουμε σε αυτό που έπρεπε να πετύχει οπωσδήποτε ο Ντελ Μπόθκε στον τελικό (δηλ. να σπάσει τον ιταλικό ρόμβο στη μέση και να "παραλύσει" τις γραμμές επικοινωνίας που έως εκείνη τη στιγμή ήλεγχε ο "στρατάρχης" Πίρλο) χρειαζόταν υπερπληθυσμό στο κέντρο, γύρω από την "κουλούρα" αλλά και πλάτος για να γίνονται οι οριζόντιες πάσες (όπως είπαμε ότι συμβαίνει στο Τίκι-Τάκα). Αυτό το τελευταίο το ζήτησε από τους πλάγιους μπακ (DL και DR) που έπρεπε να ανεβαίνουν (άρα κόκκινα βελάκια προς τα πάνω). Στη συνέχεια, μπροστά από τους 4 αμυντικούς παρατεταγμένους σε ευθεία (άμυνα ζώνης λοιπόν) ένας DMC (Τσάβι Αλόνσο) που θα πρέπει να είναι και playmaker στην ορολογία του Top Eleven. Μπροστά από τον DMC, 3 MC εκ των οποίων οι δυο (δεξιός και αριστερός) κόκκινα βελάκια προς τα επάνω και ακόμα πιο μπροστά 2 AMC εκ των οποίων ο ένας να γίνεται φουνταριστός (Φάμπρεγκας), άρα βελάκια κόκκινα προς τα επάνω. Με αυτόν τον τρόπο, έχουμε πάντα σε όλα τα πλάτη του γηπέδου απλωμένους παίκτες ώστε να μπορεί να κινηθεί η μπάλα οριζόντια. Μην μου πείτε ότι οι συγκεκριμένοι παίκτες θα πρέπει να διαθέτουν και τις ανάλογες ειδικότητες (μπαλαδόροι, μαντουμαδόροι, πασαδόροι κ.λπ), γιατί θα πω ότι αν δεν ήταν έτσι τότε θα ήταν όλοι Μπαρτσελόνα. Αλλά για να ολοκληρώσουμε την απόπειρα εφαρμογής Τίκι-Τάκα στο Top Eleven, θα πρέπει να προσθέσουμε ακόμη κάτι: προκειμένου να εξασφαλίσουμε χρόνο κατοχής, έχω την εντύπωση ότι θα πρέπει να ορίσουμε παιχνίδι με "Επιθετική" νοοτροπία και "Μαρκάρισμα σε όλο το γήπεδο". Επικέντρωση πασών στο "Μικτό" και φυσικά στυλ πάσας "Κοντά". Άλλo επίσης σχήμα μέσω του οποίου θα μπορούσε να εφαρμοστεί το τίκι-τάκα, πιο μπαρτσελονέζικης έμπνευσης αυτή τη φορα, θα ήταν ένα 4-1DMC-2MC-3(AML-AMC-AMR), ή και παραλλαγή με 3ΑΜC, με παιχνίδι από τα πλάγια. Αυτά!
Μην με ρωτήσετε αν το έχω εφαρμόσει ποτέ... Όχι μόνο γιατί είχα πάντα επίγνωση ότι δεν διέθετα τους παίκτες που χρειάζεται για να το εφαρμόσεις... αλλά και γιατί ακόμη δεν έχω πειστεί πλήρως ότι το παιχνίδι διαθέτει από την κατασκευή του όλη αυτή την τακτική κομψότητα που απαιτείται για να κάνουμε ότι μας περνάει από το μυαλό. Αυτό βέβαια δεν μας αποκλείει ούτε τις ευκαιρίες πειραματισμών... αλλά ούτε και την ευκαιρία να συζητάμε. Περιμένω με ανυπομονησία τις δικές σας εμπειρίες και πειράματα...
Γρ. Μ.
